Secret club, American, Insulted

Joehoeee!!
Nu ik eindelijk mijn laptop aan de praat gekregen heb kan ik nog meer blabla-verhaaltjes voor jullie typen :) Dat blabla komt omdat mn hoofd erg druk is op het moment (door alle nieuwe indrukken) en dan ratel ik echt zomaar door zonder enige verhaallijn! Sorry!

Beach Playground

De vraag die ik het meest krijg is hoe mijn dagen als au pair eruitzien. Eigenlijk zijn mijn dagen best relaxed! Ik heb echt heel veel geluk gehad met mijn host family en hoef alleen maar op de kindjes te passen en hoef niks in het huishouden te doen. Mijn werkdag begint om 9.30 's ochtends als het mooi weer is (als het regent om 8.30 want dan gaat de 1yo niet mee met de mama om de 5yo naar school te brengen). Als het mooi weer is neem ik de kleine mee naar de beach playground (zie foto)waar ze zich zelf een uur kan vermaken :)
Dan gaan we weer naar huis en probeer ik haar tevreden te houden tot 12u: lunch time!
Amerikaanse lunch. Peanutbutter and Jelly Sandwich that is. Ik haat jam én pindakaas, maar ik moet toegeven dat de combinatie nog niet eens zo vreselijk is als ik dacht (ja je eet soms zonder te denken met t kind mee, ik zou het niet vrijwillig proberen :P)

Amerikanen....

Om 13u is het naptime en brengt de mama haar meestal naar haar bedje..Ik heb dan vrij tot 15u (ik zei toch dat het relaxed was) en van 15u tot 17.30u let ik op de 1yo en de 5yo, meestal helpen de oudere kids mij daar ook nog bij dus dat is gewoon fun timeeee! De avonden zijn helemaal voor mezelf, maar ik mag ook altijd beneden zitten bij de familie als ze film gaan kijken ofzo :) ze hebben me er graag bij dus dat is erg leuk!



Storytime: 

Vorige week moest ik voor het eerst de 5-year old van school halen..Dus ik loop 10 minuten heuvel op  -ja het is echt nog best steil- met een kinderwagen -bizar charmant gezicht is dat...- om dat kind op te halen. Ze komt naar buiten, rent me voorbij en staat om haar moeder te roepen. Iedereen weet dat ik de au pair ben dus ik kom daar aan rennen met 1-year old op mn arm -die net heeft ontdekt hoe ze zichzelf los kan maken uit haar buggy- 'Hé hé tis oké ik kom je ophalen! kom maar mee!'. Ja grappig Aline. Wat denk je nou zelf? Als het kind haar mama wil, gaat ze echt niet met jou mee. Intussen begint er ook nog een random iemand tegen me te praten.. 'Ahhhhh and you're from America???' Nee mevrouw, ik kom uit Nederland. 'No way! oh wow your English teacher must have been American!' Nee mevrouw, dat was hij niet maar om de lieve vrede zeg ik maar ja en ren achter de 5-year old aan die de heuvel al af begint te rennen. En net als ik haar rustig aan mn hand heb, bedenkt ze zich dat het 'sweeties-day' is en ik snoep voor haar moet kopen. Ja lieve schat! Ik heb geen geld bij me! Krijsen, gillen, schreeuwen..en daar sta je dan met je goede gedrag. En bij elk woord wat je zegt, krijg je: 'DON'T TALK TO ME! I AM NOT TALKING TO YOU I AM NOT TALKING TO YOU!!!' Wat op zich best hilarisch is, alleen kijkt iedereen je aan alsof je de vreselijkste babysitter bent die bestaat..En dan moet je streng zijn. Moi, Aline, streng...tegen kinderen. Gelukkig kan ik best goed toneelspelen! Ben je 3 minuten thuis, is het hele probleem vergeten en hoor je bij haar secret club en mag je haar candy hebben. Ja. Haar. Candy. Mevrouw had dus gewoon nog snoep thuis en ze wilde het uiteindelijk niet eens :') Het is grappig hoe kids zo van dramaqueens in sweet princesses veranderen!


Wat ook grappig is...
Ik ben me daar toch beledigd vorige week door een mevrouw in de Claire's! Ik ging voor een tweede oorbel en ik kon 's ochtends m'n paspoort niet vinden, maar goed je kan altijd proberen dacht ik. (Ja ik ben ook nog iemand die eraan denkt om een paspoort mee te nemen naar zoiets..vond dat al heel wat). Eindelijk had ik de moed verzameld om die krengen te laten schieten, want ik wil het al heel lang. Dus ik stap de Claire's binnen met 12yo au pair kind en we leggen uit wat we willen. vraagt die vrouw 'Sorry, you have to be 16 to get your ears pierced and you look a little bit too young. How old are you, love?'
Dus ik 'I'm 19!'
Zij: 'Oh sorry I don't think you look like 19, do you have your ID on you? '
Ik: 'No I'm sorry. I know I look younger, people always tell me that'
Zij: 'Well I don't think you look like 16 as well, I think you're younger. You know my daughter is 18 and she looks younger than her age, but you look even younger! Maybe you can come back later with your parents. Byebye!'
En dan moet je die walk of shame uit de winkel lopen terwijl iedereen je aankijkt zo van: oooooohhh je hebt gelooooogennn over je leeftijd! shame on you!
Ja awesome! Ik was echt in staat om aan random strangers te vragen hoe oud ze dachten dat ik was. Gunst. Nou weet ik dat ik er jonger uitzie dan 19, maar 15 is ook wel weer een beetje overdreven. Oh well. Volgende week nog maar eens proberen!

En we proberen nog meer volgende week! Structuur krijgen in dit geblabla! :) Ooit gaat het lukken! Ooit :)

Laterrr!

Joehoeee!!!
Ik woon sindskort in een prachtig, klein en afgelegen dorpje in Engeland en begin te wennen aan het beeld van soepkommen vol thee (met melk uiteraard, brrrr) linksrijdende auto's, kinderen in schooluniform en Engelse huizen.

Twee weken geleden woonde ik nog in een 'klein en hecht dorp' in Nederland met ong. 19.000 inwoners; nu woon ik in een klein en hecht dorp in Noord Engeland met slechts 1.800 inwoners. Waar mij in m'n hometown altijd gevraagd werd uit welke familie ik kwam en mensen me soms het hemd van het lijf konden vragen, spreekt men mij hier op straat gewoon met 'Aline' aan en weet bijna iedereen dat ik 'the new au pair from the Netherlands' ben. Dat laatste zorgt vooral voor hilarische situaties omdat mensen denken dat ik hun accent niet versta en daarom echt gigantisch hard tegen me gaan praten (lees: schreeuwen).

De familie waar ik bij woon komt oorspronkelijk uit Amerika dus ik krijg hier een mix van twee culturen mee wat echt hartstikke leuk is- vooral als het om eten gaat. Ze zijn erg welcoming en ik voel me er al sinds dag 1 thuis. Dag 1. De grappigste dag van mn leven. De dag waarop ik om 5 uur 's ochtends helemaal wakker naast mijn bed stond en ik voor het eerst alleen ging vliegen. De dag waarop ze bij de douane in eerste instantie niet geloofden dat mijn paspoort echt mijn paspoort was en waarop ik door 3 mensen gefouilleerd ben bij de security check. De dag waarop ik bijna.uit de trein gezet werd in the middle of nowhere in Engeland omdat er iets mis was met mijn treinkaartje. Een tip van Aline: als je onder zo'n treinkaartjessituatie uit wil komen, zet dan gewoon je slechtste Nederlandse accent op en vertel de beste man 'ai doont understend joe aim Duts'. En voila hij liet me maar gaan. De dag waarop ik er achter kwam dat ik bij een natuurgebied woon en de omgeving hier werkelijk prachtig mooi en heuvelachtig is. De dag waarop het ene au pair kindje me begroet met de opmerking dat ik een Australische stem heb en de andere roept dat ik een grote neus heb. Dat laatste maakte het er grappig genoeg makkelijker op om me op m'n gemak te voelen hier.

Random dingen die ik in die twee weken gedaan heb. Well op de eerste avond mezelf opsluiten in de badkamer bijvoorbeeld. Ik heb mezelf daar een half uur staan haten voor ik om hulp ging roepen..Zeg nou zelf..een au pair die nog niet eens het slot van een deur snapt, daar vertrouw je je kinderen toch niet aan toe.
Op de tweede avond bij mensen dineren die alleen maar kaasdingen op het menu hadden staan (ik griezel van kaas)- Awkward. Gelukkig hielpen de kids mij door mijn bord ongezien leeg te scheppen en hun tomaatjes aan mij te voeren. Verder is dat gewoon heel normaal hier: hele groepen mensen thuis uitnodigen voor lunch of dinner. Je komt nog eens ergens zo.
Verder heb ik veel gewandeld naar de zee, appels en blackberries geplukt uit verlaten tuinen, koekjes leren bakken naar Amerikaans recept en ga zo maar door.

Ik pas overdag op 2 kindjes, waarvan er 1 op school zit. De kleinste is 1 jaar oud en rent het hele huis door..het ene moment staat ze nog naast je in de keuken en het volgende moment staat ze op de zoldertrap. Pfoeeehh ik sport hier meer dan ik in de fitness ooit zou doen denk ik. Zoals ik al zei het is een leuk gezin, leuke kindjes en hiet werken is echt heel tof! De kleine neem ik vaak mee naar de beach playground. She loves it en ik ben dol op de zee dus dat is ideaal!
Een keer per week gaat ze naar een toddler-play-groep. Daar moet ik nog even aan wennen. 19 Schreeuwende peuters en baby's in een kleine ruimte met hun schreeuwende moeders is een beetje teveel van het goede. Vooral de moeders eigenlijk..moeders zijn maar rare wezens. Wezens die in staat zijn je heel trots te vertellen hoe lief hun kleine meisje wel niet is, terwijl hetzelfde kind twee meter verderop met een koekenpan de hersens van mijn au pair kindje staat in te slaan. Say whut? Even wennen dit hele sociale mama-gedoe als je zelf (obviously) geen mama bent. Scheelt weer dat Britten zich nogal verplicht voelen om te vragen hoe het met je gaat en waar je vandaan komt, er is altijd wel iets om over te praten.

Bizar maar waar: ik heb een deuk in mijn pink omdat ik m'n telefoon ondersteun.
Note to self: fix je laptop zodat je kan bloggen, Aline!

Later!