vrijdag 31 oktober 2014

Lang verhaal. Oorbellen, birthdays, dagjes uit en indoor playgrounds

Joehoeeeeeee!!
Het is weer storytimeee

Vooraf even dit: Deze blog gaat heel klagerig klinken. Maar als ik 'klaag' bedoel ik dat altijd grappig naar mezelf. Ja leg dat maar eens uit. Ik heb soms van die 'IK HEB EEN HEEL ZWAAR LEVEEEEEEEEEEEEN' momenten en lach mezelf daarna keihard uit. That's it!

Na de fail van vorige keren is het eindelijk gelukt! Ik heb mn second lobe piercing! :D
Met mijn 12-jarige au pair 'zusje' naar town gegaan to get it done -ik moet echt stoppen met dat Engels tussendoor I know- Al zwaaiend met mijn paspoort kwam ik de shop binnen gehuppeld omdat hetzelfde mens er weer stond. Ze herkende me blijkbaar nog en was nogal verbaasd dat ik toch écht 19, almost 20 ben -nadat ze 5 minuten mn paspoort had bestudeerd omdat ik volgens haar niet echt op de foto leek-
Goed. Toen mocht ik dus op de grote stoel voor het raam zitten en een heel formulier invullen blabla 1000 vragen beantwoorden blabla. Uiteindelijk de vraag 'are you nervous? you look nervous?' Als ze nou gewoon die oorbellen meteen erin geschoten had was ik ook niet nervous geweest maar mevrouw moest zo nodig een lolly halen zodat ik niet flauw zou vallen. Au pair zusje was zo leuk geweest om te vertellen dat zij flauwviel na het schieten van haar oorbellen en dat ik dat ook deed toen ik 12 was. Confession time: ik viel inderdaad flauw toen ik 12 was. Ik was een watje. 
En alsof ze me nog niet genoeg beledigd had met mn paspoort de vorige keer zegt t mens tegen me:
'Oh dear you have to tell me when you're feeling like you're gonna faint, because I don't think I can see that...Your complexion is just..strange! Did you know that you have yellow undertones? Is one of your parents Asian?' Uhm nope :')
Uiteindelijk moest au pair sis op een stoel naast me gezet worden met een lolly en een nat doekje tegen haar hoofd, omdat ze helemaal wit wegtrok terwijl er nog niks gebeurd was. Dus terwijl zij trillend naast me zit en mijn hand vasthoudt -omdat ZIJ bang was dus- ging mevrouw piercer een oorbel schieten. Daarna vond ze het nodig een pauze in te lassen zodat ik even kon 'wennen' en vertelde ze mij waar zij zelf nog meer piercings had zitten -naast de neus, lip, tong en wenkbrauwpiercing en de 9 oorbellen in haar oor die ze me al had laten zien- en hoe het voelt als je een navelpiercing of lippiercing krijgt. Ja dat is nog es een smart move.
Uiteindelijk duurde die hele grap langer dan een half uur en was ik een soort showpaard op die grote stoel daar. Geweldig. Maaaaaar ik heb nu wel mn second lobe piercing en mn oren zitten er nog aan :D 

Op naar het tweede geweldige verhaaltje! De birthdays..
In de paar weken dat ik hier ben heb ik al 3 verjaardagen meegemaakt en maandag is nummertje 4 jarig. Helemaal leuk hoor, maar als je mensen nog maar een paar weken kent is het best moeilijk om cadeautjes te shoppen. Helemaal als je Aline heet. Voor host mama was het niet zo'n enorm probleem, toen was ik toch ziek en heeft haar host papa mijn cadeau gehaald. Voor 6 year old was het ook niet al te moeilijk aangezien zij alles leuk vindt wat roze of glitter-princessy-achtig is. Maar shop maar eens cadeautjes voor meiden die 13 en 16 worden! Spaar me!
Nu is er iets wat nog erger is dan cadeautjes shoppen en dat is.... een 'kinderverjaardagsfeestje' houden. Voor een kind van 6. Met haar 7 hypere vriendjes en vriendinnetjes. Host mama en ik hebben 2.5 uur overleefd met die kids en dat willen we nu op een t-shirt hebben..Ze waren 2 minuten binnen en er renden 3 kids boven rond, 1 in de kelder, 2 op zolder en de anderen klommen door het raam naar buiten.. En dan kan je daar mooi achteraan rennen met een half wakkere en huilende 1.5-year old op je arm..En als je dacht dat die kids ook maar 1 seconde naar je zullen luisteren heb je het ook goed mis. Ze willen voor alles wat je ze verbiedt een reden en als je geen reden wil geven gaan ze gewoon door. KOM OP JULLIE ZIJN VIJF.ZES. Toen ik zo oud was begon ik al te huilen als een volwassene grote ogen opzette maar hey vroeger was alles beter :P
Verrassend genoeg was het enige wat geen gezeur/rommel/drama/gehuil/gevechten opleverde het maken van de pizza's..dus dat was gunstig..dachten we..Ik wil niet eens alle details typen want dan krijgen jullie een hekel aan kinderen die jullie niet eens kennen, maar ik snap niet hoe 5-jarige kinders zo bizar vervelend kunnen zijn..Een klein idee van 'the party': Elke keer als au pair kindje iets zei, werd haar Amerikaanse accent nagedaan door die vriendjes van haar. Een meisje wenste geen taart en vroeg of we voor haar niks anders hadden. Toen we nee zeiden keerde ze het bord met haar taart om op het vloerkleed en liep de kamer uit. Toen ze terugkwam wenste ze fruitsap in plaats van lemonade en toen ze dat niet mocht rende ze naar buiten. Vervolgens slaat hetzelfde kind 2 jongens in elkaar, molesteert 3 toys van de kids hier, trekt andere kinderen van de schommel af en dacht dat ze mij ook wel even kon slaan zonder dat ik er wat van zou zeggen. Weer een ander kind schopt een voetbal in het gezicht van de 1.5 year old en vindt dat zo'n leuk spel dat ik hem uiteindelijk bijna aan zn haren naar binnen moest slepen. Dat kind krijgt weer ruzie met de vechtersbaas van de club. Je gaat buiten spelletjes doen met ze en ze zeggen ijskoud dat ze geen zin hebben in spelletjes. Een meisje jat het verjaardagscadeau van 6 year old en rent ermee weg. Grote miserie. Oh dear ik was zo blij toen na 2 uur de eerste ouders op kwamen dagen! En dan blijken de meest rustige en aardige mensen die je hier gezien hebt de ouders te zijn van de grootste donderstralen..en vragen ze aan je of hun kids zich gedragen hebben. 'Welleuhhh...It was fine yeaahhhh! they had so much fun!' 
Ik weet in ieder geval 1 ding..Als alle kids tegenwoordig zo zijn, schrap ik 'juf worden' definitely van mn lijstje af. Ik moet er niet aan denken om langer dan een half uur met 20 van die duuveltjes opgescheept te zitten..Hoewel ze oooooook best leuk zijn. Ja. Kinderen zijn leuk. Maar deze niet. Ongelofelijk. Ik kan er nog niet over uit :P Normaal heb ik nog wel wat gezag bij kids, maar dit sloeg echt alles..

Deze week is het half term dus we gingen 3 dagen naar Newcastle. Nouja..dat was het plan.
We hebben de peuter 2.5 uur lang stil kunnen houden in de auto, dat is pluspunt 1!
Na de eerste dag in een stadje net buiten Newcastle (kathedralen bekijken, kinderen die te moe zijn om nog te kunnen lopen, je kent het wel) hebben we heerlijk gegeten in een restaurant en dat ging wonderbaarlijk goed (lees: viel in de smaak bij ALLE 5 de kids. dat is iets unieks. daar moet je van genieten! Pluspunt 2!) Daarna eindelijk naar het hotel..Ik deelde mijn kamer met (bijna) 16-jarige, 13-jarige en 6-jarige. Groot feest! Vanaf 20u 's avonds zaten we muisstil in het donker omdat 6-jarige moest slapen, het was bloedheet in de kamer, ik werd verkouden van de airco, de vloer was nog zachter dan het bed en ik lag op een tweepersoonsbed met iemand die steeds mijn kussen jatte. En dan moet je na een nacht zonder slaap om 7.00u kindershows op tv gaan kijken met 6-jarige die de hele nacht wél heeft liggen snurken. Oh ik heb genoten, dat begrijp je wel! 'Gelukkig' hadden de hostmama en papa ook niet geslapen en gingen we diezelfde dag nog naar huis.

Op de weg naar huis gingen we nog even langs een indoor playground voor de kids omdat ze toch 'uit' waren..ze moesten er toch iets aan hebben :)
Dus oké indoor playground it is. Nu ben ik vaker met de jongste naar zo'n plek geweest en dat was echt geweldig! Die kids weten van gekheid niet waar ze moeten beginnen zo groot is dat. Maar ga maar eens in de vakantie naar zo'n plek! Wohoho! als je nog niet doof was, werd je het wel na 5 minuten daar. Maar de kids vonden het leuk, dus dan doe je maar een beetje mee. Host papa had me gefilmd in de go karts, jammergenoeg kan ik jullie mijn excitement niet tonen! (Lees: ik zat opgevouwen in zo'n autootje dat niet vooruitging en ik keek alsof ik het heel leuk vond).

Wat ik me afvraag nu ik dit lees, is of het nu echt allemaal zo dramatisch was of dat mijn beschrijving dramatisch is omdat ik tussen Amerikanen woon en die nou eenmaal de neiging hebben iets dramatischer te zijn dan wij, nuchtere Hollanders. Een random bedenking. Ik denk 50/50 eigenlijk. Heb tegenwoordig de neiging om heerlijk in het Engels te dramaqueenen over dingen die ik eigenlijk helemaal niet zo erg vind..Het is aanstekelijk denk ik. Uiteindelijk heb ik best lol gehad op dat verjaardagsfeestje namelijk! :) En het tripje naar Newcastle was ook niet het ergste wat me ooit is overkomen, want ik heb de beste donut ever gegeten.
En verder blijf ik grote fan van Engeland, de omgeving hier, zelfs het feit dat er altijd mist op de toppen van de heuvels hangt is awesome (lekker spooky voor Halloween ook).

(Ik haat het ook dat er nooit een lijn in mijn verhalen zit. Dit is gewoon mijn hoofd. Wen er maar aan! Ik loop er al 19 jaar mee rond.)

Laterrrrr!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten